Ogólna socjologia cz. 1

Zasadniczym twierdzeniem ogólnej socjologii jest organiczność ustroju społecznego. Od dawna zwracała ona na siebie uwagę, lecz dopiero ścisła naukowa analiza, że wymienię tu Spencera i Lilienfelda, przekonała, że organiczność te należy rozumieć nie w przenośnym i jakimś metafizycznym, ale w prawdziwym, realnym znaczeniu. Czymże jest życie społeczne, jeśli nie dążnością organizmu społecznego do zachowania i rozwoju swego bytu?

Naturalna rzecz, że pomiędzy organizmami, osobnikowym i społecznym, musi istnieć pewne podobieństwo, lecz jest ono więcej zasadnicze, aniżeli w szczegółach budowy przejawiające się. Wszelki organizm, zarówno roślinny jak zwierzęcy, jest – jak wiemy – społeczeństwem komórek, i wszelkiej zbiorowości nadajemy nazwę społeczeństwa, jeżeli ona przedstawia prawidłowy układ pomiędzy jednostkami współdziałającymi ku zachowaniu swego bytu. Tak w organizmie osobnikowym jak i w organizmie społecznym żywioły składowe nie tylko żyją same dla siebie, ale przez zespolenie swych czynności i odpowiedni podział pracy pomagają sobie wzajemnie w zachowaniu i utrwaleniu swego bytu. Życie więc społeczne jest wypadkową wzajemnego wspierania się ku najodpowiedniejszemu przystosowaniu się do istniejących zewnętrznych warunków.